"Hij moest 30 seconden zitten, hij zat 20 jaar": waarom deze zin uit Bref 2 zo'n reactie oproept

Het tweede seizoen van Bref zorgt voor ophef. De fictie van Kyan Khojandi en zijn co-auteur Bruno Muschio werd lovend ontvangen en breekt sinds de lancering op 14 februari op Disney+ alle kijkcijfers . Sommige van zijn teksten zijn inmiddels cultklassiekers geworden, zoals deze zin van Jean-Marc (Jean-Paul Rouve), de buurman van de hoofdpersoon in de serie, die terugblikt op de periode na de scheiding: "Hij moest 30 seconden zitten, hij zat 20 jaar lang", zegt hij.

Net als hij stellen veel mensen hun verlangens en de keuzes die ze in het leven maken, ter discussie. “Deze scène sprak mij echt aan”, legt Maëva uit, 27 jaar oud, die onlangs haar designstudie in Genève (Zwitserland) heeft afgerond. Een van mijn grootste angsten zou zijn dat ik zou vervallen in een bepaald comfortabel leventje, in een baan die me niet echt vervult en dat ik daardoor uiteindelijk de motivatie mis die me drijft." "Voor mij zou het missen van mijn leven hetzelfde zijn als 30 seconden stilzitten na mijn afstuderen in Genève en daar 20 jaar blijven", vervolgt de jonge vrouw, die sinds het behalen van haar baccalaureaat de kans heeft gehad om in drie steden te studeren.

Achille, 32, voelt zich goed in Parijs. Hij heeft een fijne baan, veel vrienden en gaat veel uit. Toch is ook hij bang om “zijn leven te missen”. Drie jaar geleden ging hij uit elkaar met zijn ex en sindsdien zit hij 'vast'. "Ik ben bang om mezelf te vergeten, om altijd dezelfde routine te hebben tijdens mijn uitstapjes en om op een dag wakker te worden zonder iemand te hebben gevonden met wie ik een gezin wil stichten." Hij zegt dat hij lijdt aan FOMO (Fear of Missing Out), de angst om een ​​gebeurtenis te missen die zijn leven zou kunnen veranderen. Hij accepteert dus alle uitjes "voor de zekerheid".

Op zijn 60e heeft William steeds meer spijt. "Ik heb mijn hele leven hard gewerkt om mijn kinderen een bepaald comfort te bieden, zonder er echt van te genieten." Hij kijkt nu uit naar zijn pensioen, zodat hij zijn droomcamper kan kopen en met zijn vrouw door Europa kan reizen en kan "genieten van de tijd die hem nog rest".

De angst om niet de juiste keuzes te maken, om te lijden of juist om zelfgenoegzaam te worden... Er zijn evenveel angsten als er mensen zijn. Tegenover Hugo Décrypte rechtvaardigt Kyan Khojandi deze angsten met maatschappelijke of ouderlijke druk. "Ik heb het gevoel dat we in onze maatschappij veel druk ervaren, we worden omringd door geboden en door 'we moeten'. Je moet een schoolcurriculum vinden, een baan...”, eraan toevoegend dat succes wordt verheerlijkt, “minder het pad”. "Ik denk dat het een positioneringsfout is", voegt de 42-jarige acteur toe.

Voor de allerkleinsten zijn de opties zo divers dat ze bang zijn om fouten te maken. “We leven in een maatschappij van illusie van overvloed, en het is moeilijk om te kiezen. “Maar kiezen betekent opgeven en toch is het gunstig om ten volle te leven”, benadrukt psycholoog Guillaume Lelong. Voor hem is er ‘niet per se een doel dat bereikt moet worden’. “Je kunt dromen hebben, maar je kunt je leven niet leven alsof het je carrière is. “Anders zullen we zeker falen”, gelooft hij.

Psycholoog Aline De Rolao ziet in haar praktijk vooral mensen tussen de 40 en 50 jaar die 'de tijd nemen om te gaan zitten' en de balans opmaken van wat ze hebben bereikt en soms iets willen veranderen. “Vaak komt het voort uit een extern element dat hen ertoe aanzet om over hun leven na te denken”, legt ze uit. Het eerste wat we moeten doen, is de redenen voor deze wens tot verandering begrijpen, ze één voor één bestuderen en kijken wat we eraan kunnen doen. »

Hoewel verandering ongemakkelijk kan zijn, is het soms noodzakelijk. "Er zijn veel mensen die doorgaan op het pad dat ze zijn ingeslagen, omdat ze niet weten waar ze heen moeten en dat stelt hen gerust, soms ten koste van hun leven, hun verlangens en hun welzijn", benadrukt ze. Naar jezelf luisteren is de sleutel en ‘niets is ooit onvermijdelijk’, concludeert de psycholoog.